Fotis Chalkias

Τις προάλλες μου θύμισε το facebook εκείνο το όμορφο απόγευμα πριν δυο χρόνια που τρέχαμε με τον αδερφό μου στο ξενοδοχείο της ΑΕΚ στη Νέα Ερυθραία για να τονώσουμε την ομάδα πριν το κρίσιμο ντέρμπι στα πλέι οφ απέναντι στον παναθηναϊκό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Χιλιάδες Ενωσίτες κάθε ηλικίας είχαν πλημμυρίσει το χώρο γιατί η ΑΕΚΑΡΑ του Ματίας άξιζε τον τίτλο και χρειαζόταν στήριξη. Τότε ο προπονητής δεν ήταν «εμμονικός», δεν ήταν «αφελής», δεν ήταν «αλκοολικός». Τότε ήταν το φαινόμενο που ήρθε και ανέστησε την ΑΕΚ. Και έτσι ήταν. Αλλά δυστυχώς σε αυτή τη χώρα η αγνωμοσύνη έχει γίνει επάγγελμα. Ο Ματίας Αλμέιδα να θυμίσουμε λίγο τι κατάφερε σε μόλις μια σεζόν; Παρέλαβε μία ομάδα διαλυμένη και λούζερ που είχε τερματίσει πέμπτη και είχε να νικήσει ντέρμπι τέσσερα χρόνια. Καλά, για Ευρώπη δεν συζητάμε καν. Εξαρχής ξεσκαρτάρισε το ρόστερ, κρατώντας αυτούς που πραγματικά χρειάζονταν. Δείγμα του ότι είχε μελετήσει πολύ την ΑΕΚ. Χάρη στον Ματίας όμως, κάποιοι παίκτες όχι απλώς έμειναν στην ΑΕΚ,...

Το 2004, ο Mel Gibson παρουσίασε μια από τις πιο ακραίες και διχαστικές ταινίες της νέας χιλιετίας. Το The Passion of the Christ δεν ήταν ένα ακόμη βιβλικό δράμα· ήταν ένα αιματοβαμμένο πείραμα, μια προσωπική διακήρυξη πίστης και ενοχής. Ο κόσμος παρακολούθησε έναν κινηματογραφικό σταυρό, τόσο ρεαλιστικό, που πολλοί ένιωσαν τον πόνο να περνά μέσα από την οθόνη. Η παραγωγή είχε ελάχιστη υποστήριξη από τα στούντιο. Ο Gibson χρηματοδότησε ο ίδιος την ταινία με πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια. Αρνήθηκε να τη γυρίσει στα αγγλικά και απέρριψε κάθε παρέμβαση στο μοντάζ. Τα γυρίσματα έγιναν στην Ιταλία και οι περισσότερες σκηνές βίας ήταν πραγματικές, όχι ψηφιακές. Ο Caviezel χτύπησε δύο φορές από λάθος στα γυρίσματα και υπέστη υποθερμία. Οι συνθήκες γυρίσματος έγιναν μέρος του μύθου της ταινίας, σχεδόν σαν προσκύνημα. Η επιρροή της φάνηκε σύντομα. Δημιουργοί θρησκευτικών θεατρικών έργων και κινηματογράφου άρχισαν να μιμούνται τον τόνο και το ύφος της. Έκτοτε, πολλές χριστιανικές παραγωγές δίν...

Μέχρι και ο Ιούδας είχε φιλότιμο μην το ξεχνάτε αυτό ποτέ "ευσεβείς" χριστιανοί, που πρέπει επίσης να σας θυμίσω ότι ο Χριστός έκανε παρέα με πόρνες, μπεκρούλιακες, περιθωριακούς και OXI με "καλό κόσμο" γι' αυτό προσοχή στα νταραβέρια και τις συναναστροφές σας... Σε ότι αφορά τώρα τις "κάλπικες" ευχές σας, να ενημερώσω ότι το "Χριστός Ανέστη" ΔΕΝ είναι ευχή, είναι μεταφορά μηνύματος. Υποκείμενο και ρήμα. Δηλαδή, είναι αστείο να λέτε Χριστός Ανέστη σε όλους ή σας εύχομαι Χριστός Ανέστη.. Είναι σαν να λέτε "σας εύχομαι Κώστας ήρθε".... Παρ' όλα αυτά,  μαγκιά Του  θα πω εγώ.. Αν και ΔΕΝ πιστεύω ότι αναστήθηκε... Πιστεύω όμως ότι υπήρξε και ότι προσπάθησε.. Χρόνια καλά λοιπόν, με υγεία & φως! Ο φθόνος είναι η θρησκεία των μετρίων.. pic: web _ Πάσχα 2025

"Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος.  Ουχί Νίκος, ουδέ Νικόλαος.  Νικόλας, και το «Άσιμος» με γιώτα Γιατί το Άσιμος με γιώτα;  Γιατί όταν λέμε «ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής...» η  λέξη «άσημος» παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη «τραγουδιστής» και γράφεται με ήτα. Ενώ το Άσιμος είναι επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου. Κάποτε θα με διαβάσεις, ίσως θ' ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δεν θα είμαι πια εγώ. Θα είναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τη χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες. Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ. Είναι καλύτερο να αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με τη φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαινόταν γελοίο. Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία.Το καλό μ...

Υπηρέτησε την ΑΕΚ σε πέντε διαφορετικές δεκαετίες, από τέσσερα διαφορετικά πόστα. Ποδοσφαιριστής, βοηθός προπονητή, προπονητής, υπεύθυνος τμημάτων υποδομής. Περισσότερο από μισό αιώνα της ζωής του τον διένυσε ανήκοντας στις τάξεις της. Ανεξίτηλο πορτραίτο στο Hall of Fame του συλλόγου, ζωντανή ιστορία του, η επιτομή εκείνου που οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό και την οπαδική κουλτούρα αποκαλούμε «σημαία». Ο λόγος για τον Ανδρέα Σταματιάδη ο οποίος τιμήθηκε από τη διοίκηση της ΑΕΚ πριν από την έναρξη της χθεσινής αναμέτρησης με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννενα. Ο Έλληνας δεξιός ακραίος επιθετικός ή και μεσοεπιθετικός Ανδρέας Σταματιάδης γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1935 στην Αθήνα. Φτωχόπαιδο και με δύσκολα παιδικά χρόνια όπως πολλοί από τους ποδοσφαιριστές της εποχής, σε μια παιδική ηλικία που σημαδεύτηκε από τη γερμανική κατοχή αλλά και της δυσκολίες της οικογένειας αφού ο πατέρας του ήταν από τους ξεριζωμένους πρόσφυγες της Μ. Ασίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ΑΕ Μελανδίας και σε ηλ...

- «Νεαρέ, το ξέρεις ότι φωνάζεις πολύ δυνατά και ενοχλείς τους επιβάτες; Μπορώ να δω την κάρτα σου»; - «Όχι, όχι κύριε αστυνομικέ να σας εξηγήσω. Η κάρτα δεν είναι δική μου, αλλά δεν την έκλεψα. Είναι ενός γείτονα μου. Μπορείτε να τον ρωτήσετε. Αλήθεια, σας λέω. Φωνάζω γιατί δοκιμάστηκα σε επαγγελματική ομάδα και μάλλον θα με πάρουν. Να σας δώσω το τηλέφωνο του προπονητή. Σας ορκίζομαι δεν λέω ψέματα». Ο Μόουζες ήταν σίγουρος ότι τον περιμένει μία εξακρίβωση στοιχείων στο τμήμα. Βρισκόταν μόνος στην αποβάθρα του σταθμού Stratford, περιμένοντας το μετρό, αλλά δεν είχε ταυτότητα μαζί του, αλλά μία κάρτα απεριόριστων διαδρομών που δεν ήταν στο όνομα του και φώναζε σε ένα κινητό που ήταν αμφίβολο αν ήταν δικό του. Θα μπορούσε να είναι μία ακόμα περίπτωση παραβατικού ανηλίκου που τριγυρνούσε στις αποβάθρες ψάχνοντας για «θύματα», αλλά δεν ήταν έτσι. Η ιστορία του ήταν αληθινή. Δεν πήγε ποτέ στο τμήμα. Και το καλύτερο; Η Λέιτον Όριεντ είχε δεχθεί να τον εντάξει στις ακαδημίες της σε ηλικία 1...

Με δύο κατσαβίδια και μία πένσα, τρεις 25ρηδες, ο Πέτρος, ο Τάσος και ο Γιώργος, είναι ο «πειρατές» που έφτιαξαν σε χρόνο-ρεκόρ τον πομπό του Πολυτεχνείου. Είναι Νοέμβρης του 1973 και ήδη στην Αθήνα δεκάδες νεαροί ραδιοερασιτέχνες κάνουν τα πρώτα τους βήματα ως «καβαλάρηδες» στα AM αλλά και στα FM. O Πέτρος με το ψευδώνυμο Peter N1, ο Τάσος-Be One, ο Σταμάτης-Seven Up, ο Γιάννης-Sunrise μαζεύονται κάθε απόγευμα σε μια πολυκατοικία στη Νέα Ιωνία, στο διαμέρισμα του Σταμάτη-Seven Up, και κατασκευάζουν τους πρώτους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς των Αθηνών που εκπέμπουν στα μεσαία. Η τεχνογνωσία τους είναι αρκετά καλή για την εποχή αν σκεφτεί κανείς ότι παλεύουν με τους πυκνωτές και τις λυχνίες από το 1965, πάντα κάτω από τα μάτια και τα αφτιά της αστυνομίας σε μια αυστηρά συντηρητική εποχή. Είναι τα χρόνια του «γύψου» και οι «καβαλάρηδες των μεσαίων» μόλις έχουν τελειώσει το στρατιωτικό τους. Κανείς από αυτούς δεν φανταζόταν ότι θα χρειαζόταν να μεταλαμπαδεύσει την τεχνογνωσία του σε...

❛ Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει και οι δικτάτορες πεθαίνουν! Μην υπακούτε στους ανθρώπους που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια.❜ 15 Οκτωβρίου 1940: Πρεμιέρα της ταινίας του Τσάπλιν “Ο Μεγάλος Δικτάτωρ”. Ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία του “Σαρλό” και η παραγωγή της ξεκίνησε το 1937, όταν πολλοί πίστευαν ότι ο ναζισμός δεν αποτελούσε απειλή για την ανθρωπότητα. Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου και Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Φράνκο απαγόρευσαν την προβολή της ταινίας στις χώρες τους, αλλά και στα κατεχόμενα κράτη. Η ταινία απαγορεύτηκε και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου υπήρχαν υποστηρικτές των ναζί. Όταν άρχισε η παραγωγή της η Βρετανική κυβέρνηση - που τότε ακολουθούσε πολιτική “κατευνασμού” του Χίτλερ - ανακοίνωσε ότι θα απαγόρευε την προβολή. Όταν η ταινία βγήκε στις αίθουσες, ο πόλεμος είχε αρχίσει. Μετά τον πόλεμο ο Τσάπλιν κυνηγήθηκε και στις ΗΠΑ απ...

Το ’79 καταφθάνει στο νεοκλασικό της Βαλτετσίου. Το ’81 συνδιοργανώνει στο Σπόρτινγκ συναυλία "κατά της κρατικής καταστολής", το ’83 βγάζει με τον Κάιν την ιστορική, πλέον, αφίσα "Οι Μπάτσοι πουλάνε την Ηρωίνη", το ’86 μηνύει τον τότε αρχηγό της Αστυνομίας Νίκωνα Αρκουδέα για ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ σε διαδήλωση. Την έβλεπες σε συνελεύσεις, πορείες, καταλήψεις.. Συνελήφθη και ανακρίθηκε επανειλημμένα, μέχρι καταζητούμενη βρέθηκε ως δήθεν συνεργός σε Δολοφονία (1991) Η Γώγου δε χαμπάριαζε Χριστό... Στίχοι - ξυραφιές.. λέξεις - προσάναμμα για εξεγέρσεις κοινωνικές και υπαρξιακές.. Η Γώγου έφυγε μια μέρα σαν σήμερα, 3 Οκτωβρίου 1993. Έμειναν τα ποιήματα - χειροβομβίδες της.. συζητιούνται και διαβάζονται περισσότερο από ποτέ.. Έγιναν προφητείες.. και συνθήματα στους τοίχους.. στοιχειώνουν και το Ίντερνετ...! "Τρομοκρατία: εξουσιάζω δια της βίας. Τρόμου. Και τρομοκράτης τι θέλει να πει; Δε θέλω απάντηση απ’ αυτούς που την επινοήσανε. Ζητάω απάντηση απ’ τους λαχανιασμέν...

Εβδομήντα ετών θα γινόταν σήμερα, 3 Οκτωβρίου, ο μάγος της κιθάρας Stevie Ray Vaughan. Έφυγε μόλις στα τριανταέξι του χρόνια, έχοντας όμως προλάβει να γίνει θρύλος. Ο Stevie Ray Vaughan έπαιξε βασικό ρόλο στην αναβίωση του blues στη δεκαετία του 1980, επαναφέροντας το ξεχασμένο τότε είδος στο προσκήνιο. Μαζί με την μπάντα του, τους Double Trouble, που πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο κομμάτι του Otis Rush, έγινε διάσημος για τη virtuosité και το απίστευτο ταλέντο του στην κιθάρα, καθώς και για την ενέργεια που έβγαζε στη σκηνή. Fabulous Thunderbird Γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1954 στο Ντάλας του Τέξας. Οι γονείς του ήταν η Martha και ο Thomas Lee Vaughan. Ο μικρός Stevie μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έφεση στη μουσική. Ο πατέρας του ήταν μάστορας στο μπάντζο και συμμετείχε σε folk και country σχήματα. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Jimmie Vaughan, είχε ήδη μυηθεί στο blues και έπαιζε κιθάρα στους θαυμάσιους, παραγνωρισμένους Fabulous Thunderbirds∙ ήταν η πρώτη, σημαντική επιρροή στο...