Fotis Chalkias

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ [A Short Music Film] τα είπε όλα σε λίγα λεπτά.. https://youtu.be/ERE8BOYFY8I 26/5/2021

#σαν_σήμερα 21 Μαΐου του 1976 (!) οι Blue Öyster Cult κυκλοφορούσαν μια δισκάρα που άκουγε στο όνομα "Agents Of Fortune".. Όπως και πάρα πολλά άλλα πράγματα στη χώρα, τα νέα έφταναν - πάντα - με χρονοκαθυστέρηση.. Έφηβος λοιπόν ή "άγριο νιάτο" όπως έλεγε κι η μάνα μου, περί τα μέσα της δεκαετίας του '80 αλώνιζα στα πέριξ του Αμαρουσίου και στους όμορους δήμους Χαλάνδρι, Ν. Ηράκλειο, Κηφισιά, καθώς πριν αποκτήσω κι εγώ το θρυλικό παπί της Honda (από τα ταπεινά 50 cc  φτάναμε τα 72) οι μετακινήσεις γίνονταν αποκλειστικά με τρένο..  (τότε το γράφαμε με αι..) Το Ν. Ηράκλειο λοιπόν ήταν ανέκαθεν αγαπημένος προορισμός.. ΑΕΚομάνα περιοχή, δλδ "ασφαλής", όπου συναντούσα πρόσωπα γνώριμα.. Πέρα απ' την πλατεία του όμως, όπου κάναμε "στάση" με τις πορείες από Φιλαδέλφεια σε ΟΑΚΑ, ή αράζαμε για μπύρες φερμάροντας το τρένο για αλλόθρησκους, για μένα ήταν αγαπημένο και για ένα άλλον λόγο.. Ήταν η θρυλική pub Mariner, απ' την κάτω πλευρά του σταθμ

  Πανελλήνιος Σύνδεσμος Διοργανωτών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων   ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ Η ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ 50% ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ Δυσάρεστη έκπληξη για τον μουσικό πολιτισμό η χωρητικότητα 50% στις καλοκαιρινές συναυλίες. Καθιστά απαγορευτική την ιδιωτική παραγωγή. Η στάση της κυβέρνησης καταντά εμμονικά εχθρική απέναντι στους καλλιτέχνες που για ένα ακόμα καλοκαίρι δεν θα μπορέσουν να εργαστούν. Θα δεχόμασταν το 50% εάν συνοδευόταν από επιδοτήσεις των εταιρειών μουσικής παραγωγής για επανεκκίνηση των επιχειρήσεων, αν συνοδευόταν από επιδότηση εισιτηρίου στις καλοκαιρινές συναυλίες ή από επιδότηση των κενών θέσεων, αν συνοδευόταν από επιδοματική πολιτική στους καλλιτέχνες στους εργαζόμενους στον πολιτισμό και στις εταιρείες παραγωγής, αν ενισχυόταν το ποσοστό αυτό από μία μελετημένη βοήθεια . Δεν μας παρέχει η κυβέρνηση ούτε το 75% χωρητικότητας που παρέχει στον κινηματογράφο, μέτρο που τουλάχιστον δίνει μία ανάσα επιβίωσης, δημιουργώντας για μία ακόμα φορά διχαστική πολιτική μεταξύ των πολιτιστ

Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. “Ζήτα μια χάρη και θα σου την κάνουμε” μου είπαν! Το μόνο που ζήτησα ήταν να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό χωρίς φαΐ και χωρίς νερό ενδεχομένως, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν. Το δέχτηκαν! Την πρώτη μέρα τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και βάλθηκα να ατενίζω την απέραντη μοναξιά του τοπίου Ξάφνου, ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται κρατώντας κάτι πασσάλους στα χέρια του και δυο τρία κομμάτια ύφασμα. Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο. Το δικό μου αντίσκηνο! Τι κάνεις;» τον ρωτάω. «Θα πεθάνεις εδώ πάνω» απάντησε σοβαρός. Και συνέχισε τη δουλειά. Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μεσ’ στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό μόνο και μόνο για να μου φέ