Η επείγουσα ανάγκη της αλήθειας

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη, Μουσικού

Το τραγούδι αποτελεί την ανάσα της ανθρωπότητας µέσα στους αιώνες. 

Καµιά µάσκα δεν κατάφερε ποτέ να το φιµώσει. 

Καµιά κακουχία δεν το σταµάτησε, καµιά καταστροφή δεν το έκανε να σιγήσει. 

Σε εποχές «καλές», όταν η µουσική µετατρέπεται σε καταναλωτικό αγαθό, 

ο ακροατής σε πελάτη και ο µουσικός σε υπάλληλο, το τραγούδι συχνά 

υποφέρει περισσότερο. 

∆εν φοβάµαι για τη µουσική. 

Ανησυχώ όµως για τους µουσικούς, τους φίλους, τους συναδέλφους.

Είµαστε µικρή χώρα, η «αγορά» ήταν πάντοτε περιορισµένη. 

Με λίγες εξαιρέσεις, οι καλλιτέχνες µας δεν έζησαν ποτέ άνετα. 

Με την πολυετή κρίση που περνάµε αλλά και µε τις συνέπειες της 

σηµερινής πανδηµίας, η ζωή τους γίνεται πολύ δυσκολότερη. 

Αν η πολιτεία πιστεύει ότι ο πολιτισµός έχει οποιαδήποτε αξία, 

θα πρέπει να τον στηρίξει. Είναι υποχρέωσή της να βρει νέους, 

ευφάνταστους, αποτελεσµατικούς τρόπους να τον ενισχύσει. 

∆εν θα το κάνει. 

Είναι καλύτερη στο να στήνει κατά καιρούς πολυέξοδες, 

ανούσιες φιέστες, εξυπηρετώντας συχνά άλλους σκοπούς.

Η ευθύνη µένει στους πολίτες. 

Αν θέλουµε να έχει αξία η ζωή στις δύσκολες µέρες που έρχονται, 

ο αληθινός καθηµερινός πολιτισµός πρέπει να γίνει το ψωµί και το νερό µας. 

Το τραγούδι ενός νέου άγνωστου παιδιού, µια ορχήστρα που επιµένει να παίζει, 

ένα σφύριγµα στον δρόµο. ∆εν έχουµε πια την πολυτέλεια της κατανάλωσης 

φανταχτερών σκουπιδιών. Έχουµε την επείγουσα ανάγκη µιας αλήθειας. 

Παρά τις δυσκολίες, ίσως και εξαιτίας τους, 

πρέπει να βρούµε ξανά τη µουσική µέσα µας. 

Μας δόθηκε µια ζωή. Κανείς δεν µας υποσχέθηκε ότι θα είναι εύκολη. 

Ας την κάνουµε τουλάχιστον ουσιαστική.

πηγή: Documento

αυτό ακριβώς.. τίποτε άλλο.. 28/4/21